طراحی لباس و ساخت مد

از لحاظ تاریخی، تعداد بسیار کمی از طراحان مد به طراحان معروف «نام» تبدیل شده‌اند، مانند کوکو شانل یا کالوین کلین، که مجموعه‌های معتبری از مد بالا ایجاد می‌کنند. این طراحان در ایجاد روند در مد تأثیرگذار هستند، اما بر خلاف تصور عمومی، سبک های جدیدی را دیکته نمی کنند. بلکه سعی می کنند لباس هایی طراحی کنند که تقاضای مصرف کننده را برآورده کند. اکثریت قریب به اتفاق طراحان به‌عنوان بخشی از تیم‌های طراحی، به‌عنوان بخشی از تیم‌های طراحی، به‌صورت ناشناس برای تولیدکنندگان کار می‌کنند و سبک‌های روند را با لباس‌های قابل فروش برای مصرف‌کنندگان معمولی تطبیق می‌دهند. طراحان از طیف گسترده ای از منابع، از جمله لباس های فیلم و تلویزیون، استایل های خیابانی و لباس های ورزشی فعال الهام می گیرند. برای اکثر طراحان، روش‌های طراحی سنتی، مانند انجام طرح‌ها بر روی کاغذ و پارچه روی مانکن‌ها، با تکنیک‌های طراحی به کمک رایانه تکمیل یا جایگزین شده‌اند. اینها به طراحان اجازه می دهد تا به سرعت تغییراتی را در شبح طرح پیشنهادی، پارچه، تزئینات و سایر عناصر ایجاد کنند و به آنها این امکان را می دهند که تغییرات پیشنهادی را فوراً با همکاران خود به اشتراک بگذارند – چه در اتاق بعدی و چه در قاره ای دیگر.
تنها تعداد اندکی از طراحان و تولیدکنندگان، پوشاک نوآورانه و مد روز تولید می کنند. حتی تعداد کمتری (عمدتاً در پاریس) به تولید مد لباس می‌پردازند. اکثر تولید کنندگان پوشاک با قیمت متوسط ​​یا ارزان تولید می کنند. برخی از شرکت‌ها از امکانات تولیدی خود برای برخی یا تمام مراحل تولید استفاده می‌کنند، اما بیشتر آنها به شرکت‌های تولیدی یا پیمانکاران مجزا برای تولید پوشاک مطابق با مشخصات شرکت مد متکی هستند. در زمینه پوشاک زنانه، تولیدکنندگان معمولاً چندین خط محصول (مجموعه) در سال تولید می‌کنند که در زمان‌های از پیش تعیین‌شده سال به خرده‌فروشان تحویل می‌دهند. برخی از تولیدکنندگان ‘فست مد’ کالاهای جدید را حتی بیشتر تولید می کنند. کل تیم توسعه محصول در برنامه ریزی یک خط و توسعه طرح ها مشارکت دارد. مواد (پارچه، آستر، دکمه‌ها و غیره) باید تهیه و سفارش داده شوند و نمونه‌هایی برای ارائه به خریداران خرده‌فروش ساخته شوند.
یک مرحله مهم در تولید پوشاک، تبدیل طرح لباس به یک الگو در اندازه های مختلف است. از آنجایی که نسبت های بدن انسان با افزایش یا کاهش وزن تغییر می کند، الگوها را نمی توان به سادگی از یک الگوی اصلی به طور یکنواخت بالا یا پایین کرد. الگوسازی به طور سنتی یک حرفه بسیار ماهر بود. در اوایل قرن بیست و یکم، علی‌رغم نوآوری‌هایی که در برنامه‌نویسی کامپیوتری صورت گرفته بود، تنظیم طرح‌ها در اندازه‌های بزرگتر برای هر شکل دشوار بود. اندازه هرچه که باشد، الگو – چه روی کاغذ کشیده شود یا به عنوان مجموعه ای از دستورالعمل های کامپیوتری برنامه ریزی شده باشد – نحوه برش پارچه را به قطعاتی که برای ساختن یک لباس به هم متصل می شوند، تعیین می کند. برای همه لباس‌ها به جز گران‌ترین لباس‌ها، برش پارچه توسط چاقوهای کامپیوتری یا لیزرهای با شدت بالا انجام می‌شود که می‌توانند چندین لایه پارچه را به طور همزمان برش دهند.
مرحله بعدی تولید شامل مونتاژ لباس است. در اینجا نیز، نوآوری های تکنولوژیکی، از جمله توسعه ماشین آلات هدایت شونده با کامپیوتر، منجر به اتوماسیون برخی از مراحل مونتاژ لباس شد. با این وجود، فرآیند اساسی خیاطی همچنان پرکار است. این فشار بی‌وقفه بر تولیدکنندگان پوشاک وارد می‌کند تا به دنبال محیط‌هایی با دستمزد پایین برای مکان کارخانه‌های خود باشند، جایی که مسائل مربوط به ایمنی صنعتی و استثمار کارگران اغلب مطرح می‌شود. صنعت مد در شهر نیویورک تحت سلطه عرق‌فروشی‌های واقع در Lower East Side بود تا اینکه آتش‌سوزی کارخانه کمربند پیراهن Triangle در سال 1911 منجر به اتحادیه‌ها و مقررات بیشتر این صنعت در ایالات متحده شد. در اواخر قرن بیستم، چین به دلیل هزینه کم نیروی کار و نیروی کار بسیار منظم، به عنوان بزرگترین تولید کننده لباس در جهان ظاهر شد.
لباس‌های مونتاژ شده فرآیندهای مختلفی را طی می‌کنند که در مجموع به عنوان «تمام کردن» شناخته می‌شوند. اینها شامل افزودن عناصر تزئینی (گلدوزی، مهره دوزی) است. دکمه ها و سوراخ دکمه ها، قلاب ها و چشم ها، گیره ها، زیپ ها و سایر بست ها. سجاف و سرآستین؛ و برچسب های نام تجاری و سایر برچسب ها (اغلب از نظر قانونی مورد نیاز است) که محتوای الیاف، دستورالعمل های لباسشویی و کشور سازنده را مشخص می کند. سپس لباس های تمام شده فشرده شده و برای حمل و نقل بسته بندی می شوند.

در بسیاری از دوره‌های پس از جنگ جهانی دوم، تجارت منسوجات و پوشاک به شدت توسط کشورهای واردکننده که سهمیه‌ها و تعرفه‌ها وضع می‌کردند، تنظیم می‌شد. این اقدامات حمایتی، که در نظر داشت (در نهایت بدون موفقیت) برای جلوگیری از انتقال تولید نساجی و پوشاک از کشورهای با دستمزد بالا به کشورهای کم دستمزد، در آغاز دهه 1980 به تدریج کنار گذاشته شد. آنها با رویکرد تجارت آزاد، تحت حمایت نظارتی سازمان تجارت جهانی و سایر نهادهای نظارتی بین‌المللی جایگزین شدند، که مزیت رقابتی کشورهای کم‌دستمزد را به رسمیت می‌شناخت، اما همچنین مزیتی را که برای مصرف‌کنندگان در کشورهای ثروتمند از طریق در دسترس بودن ابزارهای بسیار بالا برای مصرف‌کنندگان فراهم می‌کرد. پوشاک مقرون به صرفه ظهور کانتینری‌سازی و حمل و نقل هوایی نسبتاً ارزان نیز این امکان را فراهم کرد که تولید به شرایط بازار حتی در فواصل سراسری مرتبط باشد.

اگرچه معمولاً بخشی از صنعت پوشاک برای اهداف تجاری و آماری در نظر گرفته نمی شود، اما تولید و فروش لوازم جانبی مانند کفش و کیف دستی و لباس زیر با صنعت مد پیوند نزدیکی دارد. همانند پوشاک، تولید لوازم جانبی از کالاهای لوکس بسیار گران قیمت تا اقلام ارزان قیمت تولید انبوه را شامل می شود. مانند تولید پوشاک، تولید لوازم جانبی به سمت محیط های کم دستمزد گرایش دارد. تولیدکنندگان لوازم جانبی گران‌قیمت، به‌ویژه کیف‌های دستی، با رقابت با کالاهای تقلبی (‘knockoffs’) مواجه هستند که گاهی اوقات با استفاده از مواد نامرغوب در همان کارخانه‌های کالاهای اصلی تولید می‌شوند. تجارت چنین کالاهای بدلی بر اساس قراردادهای بین المللی مختلف غیرقانونی است اما کنترل آن دشوار است. سالانه صدها میلیون دلار برای تولیدکنندگان با نام تجاری از دست رفته هزینه دارد.

خرده فروشی مد، بازاریابی و بازرگانی

زمانی که لباس ها طراحی و تولید شدند، باید فروخته شوند. اما لباس چگونه از تولید کننده به مشتری می رسد؟ کسب و کار خرید لباس از تولیدکنندگان و فروش آن به مشتریان به عنوان خرده فروشی شناخته می شود. خرده فروشان سه تا شش ماه قبل از اینکه مشتری بتواند لباس را در فروشگاه خریداری کند، خریدهای اولیه را برای فروش مجدد انجام می دهند.
بازاریابی مد فرآیند مدیریت جریان کالا از انتخاب اولیه طرح های تولید شده تا ارائه محصولات به مشتریان خرده فروشی با هدف به حداکثر رساندن فروش و سودآوری یک شرکت است. بازاریابی مد موفق به درک تمایل مصرف کننده و پاسخ به محصولات مناسب بستگی دارد. بازاریابان از داده‌های ردیابی فروش، توجه به پوشش رسانه‌ای، گروه‌های تمرکز، و سایر ابزارها برای تعیین اولویت‌های مصرف‌کننده برای ارائه بازخورد به طراحان و تولیدکنندگان در مورد نوع و مقدار کالاهای تولید شده استفاده می‌کنند. بنابراین، بازاریابان مسئول شناسایی و تعریف مشتریان هدف تولیدکننده مد و پاسخگویی به ترجیحات آن مشتریان هستند.
بازاریابی در دو سطح عمده فروشی و خرده فروشی عمل می کند. شرکت هایی که محصولات خود را به صورت خرده فروشی نمی فروشند باید آن محصولات را با قیمت عمده فروشی در دست خرده فروشان مانند بوتیک ها، فروشگاه های بزرگ و شرکت های فروش آنلاین قرار دهند. آنها از نمایش های مد، کاتالوگ ها و نیروی فروش مسلح به محصولات نمونه استفاده می کنند تا تناسب نزدیکی بین محصولات سازنده و مشتریان خرده فروش پیدا کنند. بازاریابان شرکت‌هایی که محصولات خود را در خرده‌فروشی می‌فروشند، در درجه اول به دنبال تطبیق محصولات با پایگاه مشتریان خود هستند. در سطح عمده‌فروشی و خرده‌فروشی، بازاریابی همچنین شامل فعالیت‌های تبلیغاتی مانند تبلیغات چاپی و رسانه‌های دیگر می‌شود که با هدف ایجاد شناخت برند و شهرت برند به دلیل ویژگی‌های متنوعی مانند کیفیت، قیمت پایین، یا مد روز انجام می‌شود.
ارتباط نزدیک با بازاریابی، بازرگانی است، که تلاش می کند با ترغیب مصرف کنندگان به خرید محصولات شرکت، فروش و سودآوری را به حداکثر برساند. در تعریف استاندارد این اصطلاح، تجارت شامل فروش محصول مناسب، با قیمت مناسب، در زمان و مکان مناسب، به مشتریان مناسب است. بنابراین، تاجران مد باید از اطلاعات بازاریابان در مورد ترجیحات مشتری به عنوان مبنایی برای تصمیم گیری در مورد مواردی مانند انبار کردن کالاهای مناسب در مقادیر کافی اما نه بیش از حد، ارائه اقلام برای فروش با قیمت های جذاب اما همچنان سودآور، و تخفیف کالاهای انباشته شده استفاده کنند. تجارت همچنین شامل ارائه جذاب و قابل دسترس کالا از طریق استفاده از ویترین فروشگاه ها، نمایشگرهای داخل فروشگاه و رویدادهای تبلیغاتی ویژه است. متخصصان تجارت باید بتوانند با به دست آوردن سریع سهام جدید محصول مورد علاقه، به افزایش تقاضا پاسخ دهند. برای مثال، یک برنامه کامپیوتری ردیابی موجودی در یک فروشگاه بزرگ در لندن، می‌تواند یک سفارش خودکار را به یک مرکز تولید در شانگهای برای مقدار مشخصی از لباس‌ها از نوع و اندازه مشخصی که در عرض چند روز تحویل داده می‌شود، راه‌اندازی کند.

در اوایل قرن بیست و یکم، اینترنت به یک فروشگاه خرده‌فروشی مهم تبدیل شده بود و چالش‌های جدیدی را ایجاد می‌کرد (به عنوان مثال، ناتوانی مشتریان در امتحان کردن لباس‌ها قبل از خرید، نیاز به امکانات طراحی‌شده برای بازگرداندن و مبادله لباس) و ایجاد فرصت‌های جدید. برای بازرگانان (به عنوان مثال، توانایی ارائه فرصت های خرید به مشتریان در 24 ساعت در روز، امکان دسترسی به مشتریان روستایی). در عصر انتخاب‌های خرید متنوع و فزاینده برای مشتریان خرده‌فروشی و رقابت شدید قیمت در میان خرده‌فروشان، تجارت به عنوان یکی از سنگ بنای صنعت مد مدرن ظاهر شده است.

نمایش مد

طراحان و تولیدکنندگان مد لباس های خود را نه تنها برای خرده فروشان (مانند خریداران مد) بلکه به رسانه ها (روزنامه نگاران مد) و مستقیماً به مشتریان تبلیغ می کنند. در اواخر قرن نوزدهم، خانه‌های مد پاریس شروع به ارائه تماشای خصوصی جدیدترین مدها به مشتریان خود کردند. در اوایل قرن بیستم، نه تنها خانه‌های لباس، بلکه فروشگاه‌های بزرگ نیز به طور مرتب شوهای مد را با مدل‌های حرفه‌ای برگزار می‌کردند. به تقلید از شیک پوشان پاریسی، طراحان لباس های آماده در کشورهای دیگر نیز شروع به برپایی نمایش مد برای مخاطبانی کردند که مشتریان خصوصی، روزنامه نگاران و خریداران را ترکیب می کرد. در اواخر قرن بیستم و اوایل قرن بیست و یکم، نمایش‌های مد پیچیده‌تر و نمایشی‌تر شدند، در مکان‌های بزرگ‌تر با باندهای بلند (‘catwalks’) برای مدل‌ها برگزار می‌شدند و نقش برجسته‌تری در ارائه مدهای جدید داشتند.
در اوایل قرن بیست و یکم، نمایش های مد به طور منظم بخشی از تقویم مد بود. شوهای مد، که دو بار در سال در پاریس (در ژانویه و ژوئیه) توسط سندیکای رسمی طراحان لباس (شامل منحصر به فردترین و گران ترین خانه های مد) برگزار می شود، لباس هایی را ارائه می دهند که ممکن است توسط مشتریان بالقوه سفارش داده شوند، اما اغلب بیشتر در نظر گرفته شده اند. ایده های طراحان در مورد روند مد و تصویر برند را به نمایش بگذارید. شوهای لباس آماده، که به طور جداگانه پوشاک زنانه و مردانه را ارائه می دهند، در طول بهار و پاییز ‘هفته های مد’ برگزار می شوند که مهم ترین آنها در پاریس، میلان، نیویورک و لندن برگزار می شود. با این حال، به معنای واقعی کلمه ده ها هفته مد دیگر در سطح بین المللی وجود دارد – از توکیو تا سائو پائولو. این نمایش‌ها، که اهمیت تجاری بسیار بیشتری نسبت به نمایش‌های لباس دارند، عمدتاً برای روزنامه‌نگاران مد و خریداران فروشگاه‌های بزرگ، عمده‌فروشان و سایر بازارهای بزرگ هدف قرار می‌گیرند. نمایش های مد که به طور گسترده در رسانه ها پوشش داده می شود، هم جهت تغییر مد را منعکس می کند و هم آن را پیش می برد. عکس‌ها و فیلم‌های نمایش‌های مد فوراً به تولیدکنندگان بازار انبوه که لباس‌های ارزان‌قیمت کپی‌شده یا الهام‌گرفته از طرح‌های باند فرودگاه تولید می‌کنند، ارسال می‌شود.

رسانه و بازاریابی

رسانه ها از هر نوع برای بازاریابی مد ضروری هستند. اولین مجلات اختصاصی مد در اواخر قرن 18 در انگلستان و فرانسه ظاهر شد. در قرن نوزدهم، مجلات مد – مانند La Mode Illustrée فرانسوی، قلمرو خانم بریتانیایی، و کتاب بانوی گودی آمریکایی – تکثیر و شکوفا شدند. مجلات مد، شامل مقالات، تصاویر رنگارنگ (معروف به بشقاب های مد) و تبلیغات، به همراه پیشرفت های دیگر مانند چرخ خیاطی، فروشگاه های بزرگ و لباس های آماده تولید شده در اندازه های استاندارد، نقش مهمی در ترویج دموکراتیک شدن مد در عصر مدرن. توسعه روش‌های موثر و ارزان برای بازتولید عکس‌ها در رسانه‌های چاپی در اوایل قرن بیستم منجر به ظهور عکاسی مد و مجلات مد بسیار مصور مانند ووگ شد. تبلیغات مجلات به سرعت به یک ابزار بازاریابی اصلی برای صنعت مد تبدیل شد.

ایجاد فیلم‌های خبری سینما – تصاویر متحرک کوتاه از رویدادهای جاری – و ظهور تلویزیون این امکان را برای مردم سراسر جهان فراهم کرد که نمایش‌های مد را ببینند و از لباس‌های مد روزی که افراد مشهور می پوشند تقلید کنند. تسلط رسانه‌های بصری در عصر اینترنت ادامه یافت و وبلاگ‌های مد به عنوان ابزاری مهم برای انتشار اطلاعات مد ظهور کردند. رویدادهای فرش قرمز مانند مراسم اهدای جوایز فرصتی را برای افراد مشهور فراهم می کند تا با لباس های طراحان عکس بگیرند و در نتیجه تبلیغات ارزشمندی را برای طراحان فراهم می کند.

مد جهانی

اکثر مردم جهان امروز چیزی را می پوشند که می توان آن را ‘مد جهانی’ توصیف کرد، یک نسخه ساده و بسیار کم هزینه از لباس های غربی، اغلب یک تی شرت با شلوار یا دامن، که در مقیاس انبوه تولید می شود. با این حال، بسیاری از صنایع کوچکتر و تخصصی مد نیز در بخش‌های مختلف جهان وجود دارند که به بازارهای ملی، منطقه‌ای، قومی یا مذهبی خاص پاسخ می‌دهند. به عنوان مثال می توان به طراحی، تولید و بازاریابی ساری در هند و بوبو در سنگال اشاره کرد. این صنایع به موازات صنعت مد جهانی در مقیاسی جزئی و محلی فعالیت می کنند.

یکی از تحولات مهم در زمینه پوشش قومی-مذهبی، پذیرش گسترده حجاب (لباس مناسب مذهبی) در میان زنان مسلمان نه تنها در خاورمیانه بلکه در سراسر جهان اسلام در اوایل قرن بیست و یکم بود. با میلیون ها زن مسلمان که در کشورهای متعددی در سراسر جهان زندگی می کنند، هنجارها و سبک های حجاب بی شمار است. برای برخی، حجاب می تواند به معنای کناره گیری از فراز و نشیب های مد باشد. سایر زنان، از جمله آنهایی که پوشیدن لباس‌های معمولی در انظار عمومی اجباری است، ممکن است از سبک‌های اروپایی مد روز زیر لباس‌های خیابانی محافظه‌کارانه‌تر خود استفاده کنند. هنوز دیگران به دنبال ظاهری هستند که خودشان هم شیک و هم متواضع باشند. در آغاز قرن بیست و یکم بازار بین المللی مدهای معمولی در حال رشد بود. طراحان مسلمان و غیرمسلمان مجموعه وسیعی از ظاهرهای مناسب و شیک تولید کردند و وبلاگ ها و مجلات مد متعددی که زنان مسلمان را هدف قرار می دادند در دسترس قرار گرفت. برخی از طراحان و تولیدکنندگان نه تنها با زیبایی‌شناسی لباس‌های متواضعانه، بلکه با چالش‌های عملی مرتبط با لباس محافظه‌کارانه نیز مواجه بودند، همانطور که در تلاش‌ها برای تولید لباس شنا و لباس ورزشی متوسط ​​و در عین حال مؤثر برای مسلمانان دیده می‌شود.

سیستم مد

صنعت مد بخشی از یک پدیده اجتماعی و فرهنگی بزرگ‌تر به نام «سیستم مد» را تشکیل می‌دهد، مفهومی که نه تنها تجارت مد، بلکه هنر و صنعت مد و نه تنها تولید، بلکه مصرف را نیز در بر می‌گیرد. طراح مد یک عامل مهم است، اما همچنین مصرف کننده فردی که لباس را انتخاب می کند، می خرد، و می پوشد، و همچنین زبان و تصاویری که به نحوه تفکر مصرف کنندگان در مورد مد کمک می کند. سیستم مد شامل تمام عواملی است که در کل فرآیند تغییر مد نقش دارند. برخی از عوامل ذاتی مد هستند، که شامل تغییرات به خاطر تازگی است (مثلاً وقتی خطوط سجاف برای مدتی کم باشند، افزایش می یابند). عوامل دیگر خارجی هستند (به عنوان مثال، رویدادهای مهم تاریخی مانند جنگ ها، انقلاب ها، رونق یا رکود اقتصادی، و جنبش فمینیستی). گرایش‌های فردی (مانند مدونا و دایانا، شاهزاده خانم ولز) نیز مانند تغییرات در سبک زندگی (مانند ورزش‌های جدید، مانند زمانی که اسکیت‌برد در دهه 1960 معرفی شد) و موسیقی (مانند راک اند رول، هیپ هاپ) نقش دارند. ). مد یک پدیده اجتماعی پیچیده است که شامل انگیزه‌های گاهی متناقض مانند ایجاد هویت فردی و عضویت در یک گروه، تقلید از رهبران مد و شورش علیه همنوایی است. صنعت مد با تنوع و انعطاف پذیری کافی برای ارضای تمایل هر مصرف کننده برای پذیرش یا حتی رد مد روز، رشد می کند، هر چند که این اصطلاح ممکن است تعریف شود.