طراحان لباس – آنچه انجام می دهند

طراحان لباس به ایجاد میلیاردها لباس، کت و شلوار، کفش و سایر لباس ها و لوازم جانبی که هر ساله توسط مصرف کنندگان خریداری می شود، کمک می کنند. طراحان روندهای مد را مطالعه می کنند، طرح های لباس و لوازم جانبی را ترسیم می کنند، رنگ ها و پارچه ها را انتخاب می کنند و بر تولید نهایی طرح های خود نظارت می کنند. طراحان لباس به تولید و تولید پوشاک مردانه، زنانه و کودکان کمک می‌کنند، از جمله لباس‌های روزمره، کت و شلوار، لباس‌های ورزشی، لباس‌های رسمی، لباس‌های بیرونی، لباس‌های بارداری و لباس‌های صمیمی. طراحان کفش به ایجاد و تولید سبک های مختلف کفش و چکمه کمک می کنند. طراحان لوازم جانبی به ایجاد و تولید اقلامی مانند کیف دستی، کمربند، روسری، کلاه، جوراب بافی، و عینک کمک می‌کنند که به یک لباس کمک می‌کند. برخی از طراحان مد در طراحی لباس، کفش یا اکسسوری تخصص دارند، اما برخی دیگر در هر سه دسته مد طرح هایی را ایجاد می کنند.

فرآیند طراحی از مفهوم طراحی اولیه تا تولید نهایی بین 18 تا 24 ماه طول می کشد. اولین قدم در ایجاد یک طرح، تحقیق در مورد مد فعلی و پیش بینی روندهای آینده است. برخی از طراحان تحقیقات خود را انجام می دهند، در حالی که برخی دیگر بر گزارش های روند منتشر شده توسط گروه های تجاری صنعت مد تکیه می کنند. گزارش‌های روند نشان می‌دهند که چه سبک‌ها، رنگ‌ها و پارچه‌هایی برای فصل خاصی در آینده محبوب خواهند بود. تولیدکنندگان نساجی از این گزارش های روند برای شروع طراحی پارچه ها و الگوها استفاده می کنند در حالی که طراحان مد شروع به ترسیم طرح های اولیه می کنند. سپس طراحان از تولیدکنندگان یا نمایشگاه‌های تجاری بازدید می‌کنند تا نمونه‌هایی از پارچه‌ها را تهیه کنند و تصمیم بگیرند که از چه پارچه‌هایی با چه طرح‌هایی استفاده کنند.

پس از انتخاب طرح‌ها و پارچه‌ها، نمونه اولیه مقاله با استفاده از مواد ارزان‌تر ایجاد می‌شود و سپس روی یک مدل آزمایش می‌شود تا ببیند چه تنظیماتی در طرح باید انجام شود. این همچنین به طراحان کمک می کند تا انتخاب طرح های خود را برای عرضه برای فروش محدود کنند. پس از انجام تنظیمات و انتخاب های نهایی، نمونه هایی از مقاله با استفاده از مواد واقعی دوخته شده و سپس به فروشندگان لباس عرضه می شود. طرح های بسیاری در نمایشگاه های مد و تجاری چند بار در سال نمایش داده می شود. خرده فروشان در نمایشگاه ها برای اقلام خاصی سفارش می دهند که سپس تولید و در فروشگاه ها توزیع می شود.

طراحی به کمک کامپیوتر (CAD) به طور فزاینده ای در صنعت طراحی مد مورد استفاده قرار می گیرد. اگرچه اکثر طراحان در ابتدا طرح ها را با دست طراحی می کنند، تعداد فزاینده ای نیز این طرح های دستی را به کامپیوتر ترجمه می کنند. CAD به طراحان اجازه می‌دهد تا طرح‌های لباس را در مدل‌های مجازی و در رنگ‌ها و اشکال مختلف مشاهده کنند، بنابراین با نیاز به تنظیمات کمتری در نمونه‌های اولیه و نمونه‌ها، در زمان صرفه‌جویی می‌کنند.

بسته به اندازه شرکت طراحی و تجربه آنها، طراحان مد ممکن است سطوح مختلفی از مشارکت در جنبه های مختلف طراحی و تولید داشته باشند. در شرکت‌های بزرگ طراحی، طراحان مد اغلب طراحان اصلی هستند که مسئول ایجاد طرح‌ها، انتخاب رنگ‌ها و پارچه‌ها و نظارت بر طراحان فنی هستند که طرح‌ها را به محصول نهایی تبدیل می‌کنند. آنها مسئول ایجاد نمونه ها و الگوها هستند و در مراحل تولید با تولید کنندگان و تامین کنندگان همکاری می کنند. خانه های طراحی بزرگ نیز از الگوسازان، خیاطان و فاضلاب های خود استفاده می کنند که الگوهای اصلی طراحی را ایجاد می کنند و نمونه های اولیه و نمونه ها را می دوزند. طراحان شاغل در شرکت های کوچک یا کسانی که تازه وارد این کار شده اند، معمولاً علاوه بر طراحی لباس، بیشتر کارهای فنی، الگوسازی و خیاطی را نیز انجام می دهند.

طراحان مد که برای عمده فروشان یا تولیدکنندگان پوشاک کار می کنند، طرح هایی را برای بازار انبوه ایجاد می کنند. این طرح ها در اندازه ها و رنگ های مختلف تولید می شوند. تعداد کمی از طراحان مد بالا (هوت کوتور) خوداشتغال هستند و طرح های سفارشی را برای مشتریان شخصی ایجاد می کنند، معمولاً با قیمت های بسیار بالا. سایر طراحان مد بالا طرح های خود را در فروشگاه های خرده فروشی خود می فروشند یا به فروشگاه های تخصصی یا فروشگاه های بزرگ مد می پردازند. این طراحان ترکیبی از لباس‌های اصلی و لباس‌هایی را ایجاد می‌کنند که از روندهای مد روز پیروی می‌کنند.

برخی از طراحان مد در طراحی لباس برای هنرهای نمایشی، فیلم های سینمایی و تولیدات تلویزیونی تخصص دارند. کار طراحان لباس شبیه دیگر طراحان لباس است. طراحان لباس، با این حال، تحقیقات گسترده ای در مورد سبک های پوشیده شده در دوره ای که اجرا می شود انجام می دهند، یا با کارگردانان برای انتخاب و ایجاد لباس مناسب کار می کنند. آنها طرح هایی را می سازند، پارچه و مواد دیگر را انتخاب می کنند و بر تولید لباس نظارت می کنند. آنها همچنین باید در بودجه لباس برای کالای تولیدی خاص باقی بمانند.

محیط کار

طراحان مد که توسط مؤسسات تولیدی، عمده فروشان یا شرکت های طراحی استخدام می شوند، معمولاً ساعات منظمی را در محیط هایی با نور مناسب و راحت کار می کنند. طراحانی که به صورت آزاد کار می کنند، معمولاً بر اساس قرارداد یا بر اساس شغل کار می کنند. آنها اغلب روز کاری خود را مطابق با برنامه ها و ضرب الاجل های مشتریان خود تنظیم می کنند و در صورت لزوم در طول عصرها یا آخر هفته ها با مشتریان ملاقات می کنند. طراحان فریلنسری تمایل دارند ساعت‌های طولانی‌تر و در محیط‌های کوچک‌تر و شلوغ‌تر کار کنند، و تحت فشار هستند تا مشتریان را راضی کنند و مشتریان جدیدی پیدا کنند تا درآمد ثابتی داشته باشند. صرف نظر از محیط کاری خود، همه طراحان مد گهگاه ساعت های طولانی کار می کنند تا ضرب الاجل های تولید را رعایت کنند یا برای نمایش مد آماده شوند.

ماهیت جهانی تجارت مد مستلزم ارتباط مداوم با تامین کنندگان، تولید کنندگان و مشتریان در سراسر ایالات متحده و جهان است. اکثر طراحان مد چندین بار در سال برای تجارت و نمایش مد سفر می کنند تا از آخرین روند مد مطلع شوند. طراحان همچنین ممکن است اغلب برای ملاقات با تامین کنندگان پارچه و مواد و با تولیدکنندگانی که محصولات نهایی پوشاک را تولید می کنند، سفر کنند.

آموزش مورد نیاز

طراحان مد معمولاً به یک مدرک کاردانی یا لیسانس در طراحی مد نیاز دارند. برخی از طراحان مد همچنین مدرک طراحی مد را با مدرک تجاری، بازاریابی یا تجارت مد ترکیب می کنند، به خصوص کسانی که می خواهند تجارت یا فروشگاه خرده فروشی خود را اداره کنند. دروس پایه شامل رنگ، منسوجات،  خیاطی، الگوسازی، تاریخچه مد، طراحی به کمک کامپیوتر (CAD) و طراحی انواع مختلف لباس مانند لباس مردانه یا کفش است. دوره های آموزشی در آناتومی انسان، ریاضیات و روانشناسی نیز مفید است.

انجمن ملی مدارس هنر و طراحی تقریباً 300 مؤسسه تحصیلات تکمیلی را با برنامه‌هایی در زمینه هنر و طراحی تأیید می‌کند. اکثر این مدارس مدرک طراحی مد را اعطا می کنند. بسیاری از مدارس اجازه ورود رسمی به یک برنامه را نمی دهند تا زمانی که دانش آموز دوره های اولیه هنر و طراحی را با موفقیت پشت سر بگذارد. متقاضیان معمولاً باید طرح ها و نمونه های دیگری از توانایی هنری خود را ارسال کنند.

طراحان لباس مشتاق می توانند این مهارت های لازم را از طریق کارآموزی در شرکت های طراحی یا تولیدی بیاموزند. برخی از طراحان نیز تجربیات ارزشمندی را در کار در فروشگاه‌های خرده‌فروشی، به‌عنوان استایلیست‌های شخصی یا خیاطان سفارشی به دست می‌آورند. چنین تجربه‌ای می‌تواند به طراحان کمک کند تا مهارت‌های فروش و بازاریابی را به دست آورند و در عین حال یاد بگیرند که چه سبک‌ها و پارچه‌هایی برای افراد مختلف خوب به نظر می‌رسند.

طراحان همچنین می توانند با وارد کردن طرح های خود در مسابقات دانشجویی یا آماتور، در معرض دید کارفرمایان بالقوه قرار بگیرند. به دلیل جهانی بودن صنعت مد، تجربه در یکی از مراکز بین المللی مد مانند میلان یا پاریس می تواند مفید باشد.

سایر مهارت های مورد نیاز (سایر مدارک تحصیلی)

طراحان باید حس زیبایی شناسی قوی داشته باشند – چشمی برای رنگ و جزئیات، حس تعادل و تناسب، و قدردانی از زیبایی. طراحان لباس همچنین به مهارت های ارتباطی و حل مسئله عالی نیاز دارند. علیرغم پیشرفت طراحی به کمک کامپیوتر، توانایی طراحی یک مزیت مهم در طراحی لباس است. یک نمونه کار خوب – مجموعه ای از بهترین کارهای یک فرد – اغلب عامل تعیین کننده برای به دست آوردن شغل است.

طراحان لباس علاوه بر خلاقیت، باید مهارت های خیاطی و الگوسازی را نیز داشته باشند، حتی اگر خودشان این وظایف را انجام ندهند. طراحان باید بتوانند این مهارت ها را درک کنند تا بتوانند دستورالعمل های مناسبی را در مورد نحوه ساخت لباس ارائه دهند. طراحان مد همچنین به مهارت های فروش و ارائه قوی نیاز دارند تا مشتریان را متقاعد به خرید طرح های خود کنند. مهارت‌های ارتباطی و کار تیمی خوب نیز ضروری است، زیرا تجارت به طور فزاینده‌ای نیاز به تماس مداوم با تامین‌کنندگان، تولیدکنندگان و خریداران در سراسر جهان دارد.