صنعت مد

صنعت مد ، شرکت جهانی چند میلیارد دلاری که به تجارت تولید و فروش لباس اختصاص داده است. برخی از ناظران بین صنعت مد (که ‘مد بالا’ می سازد) و صنعت پوشاک (که لباس های معمولی یا ‘لباس های دسته جمعی’ می سازد) تمایز قائل می شوند ، اما تا دهه 1970 مرزهای بین آنها محو شده بود. مد به سادگی به عنوان سبک یا سبک لباس و اکسسوری هایی است که در هر زمان توسط گروهی از مردم پوشیده می شود. ممکن است به نظر برسد که بین مد گران قیمت طراحان که در باند فرودگاههای پاریس یا نیویورک نشان داده می شود و لباس های ورزشی و خیابان های تولید شده انبوه در مراکز خرید و بازارهای سراسر جهان تفاوت وجود دارد. با این حال ، صنعت مد شامل طراحی ، تولید ، توزیع ، بازاریابی ، خرده فروشی ، تبلیغات و ترویج انواع پوشاک (مردانه ، زنانه و کودکانه) از نادرترین و گرانترین مدلهای تئاتر بالا (به معنای واقعی کلمه ، ‘دوخت زیاد’) است. و مد های طراح تا لباس های معمولی روزمره – از لباس مجلسی زیبا تا شلوارهای معمولی. گاهی از اصطلاح گسترده تر ‘صنایع مد’ برای اشاره به صنایع و خدمات بیشماری استفاده می شود که میلیون ها نفر را در سطح بین المللی استخدام می کند.

صنعت مد محصول عصر مدرن است. قبل از اواسط قرن 19 ، تقریباً همه لباس ها برای افراد دست ساز بود ، چه به عنوان تولید خانگی و چه به سفارش خیاط ها و خیاط ها. در اوایل قرن بیستم – با ظهور فناوری های جدید مانند چرخ خیاطی ، ظهور سرمایه داری جهانی و توسعه سیستم تولید کارخانه و گسترش مغازه های خرده فروشی مانند فروشگاه های بزرگ – پوشاک به طور فزاینده ای وارد بازار شد.

به صورت انبوه در اندازه های استاندارد تولید شده و با قیمت های ثابت به فروش می رسد. اگرچه صنعت مد ابتدا در اروپا و آمریکا توسعه یافت ، اما امروزه یک صنعت بین المللی و بسیار جهانی شده است ، پوشاکی که اغلب در کشوری طراحی می شود ، در کشور دیگر تولید می شود و در کشور سوم به فروش می رسد. به عنوان مثال ، یک شرکت مد آمریکایی می تواند پارچه ای در چین تهیه کند و لباس های تولید شده در ویتنام ، در ایتالیا به پایان برسد و به یک انبار در ایالات متحده ارسال شود تا در خرده فروشی ها در سطح بین المللی توزیع شود. صنعت مد از دیرباز یکی از بزرگترین کارفرمایان در ایالات متحده بوده است و در قرن 21 همچنان چنین است. با این حال ، با افزایش تولید به خارج از کشور ، به ویژه چین ، اشتغال به میزان قابل توجهی کاهش یافت. از آنجا که داده های مربوط به صنعت مد معمولاً برای اقتصادهای ملی گزارش شده و بر حسب بخشهای مختلف این صنعت بیان شده است ، بدست آوردن آمار کلی برای تولید پارچه و پوشاک در جهان دشوار است. با این حال ، با هر اندازه گیری ، صنعت سهم قابل توجهی سهم قابل توجهی از تولیدات اقتصادی جهان را به خود اختصاص می دهد.

ژاک دوسکت: کت شب زنانه

کت شب زن فرانسوی ساخته شده از پشم ، ابریشم و خز راس ، نمونه ای از سبک Bel Epoque ، طراحی شده توسط Jacques Doucet ، 1902 ؛ در موزه هنر متروپولیتن ، شهر نیویورک.

موزه هنر متروپولیتن ، نیویورک ، مجموعه لباس موزه بروکلین در موزه هنر متروپولیتن ، هدیه موزه بروکلین ، 2009 ؛ هدیه خانم Robert G. Olmsted و Constable MacCracken ، 1969 (2009.300.471) ، www. Metmuseum.org
صنعت مد از چهار سطح تشکیل شده است: تولید مواد اولیه ، عمدتا الیاف و منسوجات بلکه چرم و خز. تولید کالاهای مد توسط طراحان ، تولید کنندگان ، پیمانکاران و دیگران ؛ خرده فروشی ؛ و انواع مختلف تبلیغات و تبلیغات. این سطوح شامل بسیاری از بخشهای جداگانه اما وابسته به یکدیگر است که همه آنها به هدف برآوردن تقاضای مصرف کننده برای پوشاک در شرایطی اختصاص داده شده است که شرکت کنندگان در صنعت را قادر می سازد با سود فعالیت کنند.

بخشهای اصلی صنعت مد

طراحی و تولید پارچه

بیشتر مدها از پارچه ساخته می شوند. خودکار بخشی ریسندگی و بافتن پشم ، پنبه و سایر الیاف طبیعی یکی از اولین دستاوردهای انقلاب صنعتی در قرن 18 بود. در قرن بیست و یکم این فرآیندها بسیار خودکار شده و توسط ماشین آلات با سرعت بالا کنترل شده توسط کامپیوتر انجام می شود. بخش بزرگی از صنعت نساجی پارچه هایی برای استفاده در پوشاک تولید می کند. از الیاف طبیعی (مانند پشم ، پنبه ، ابریشم و کتان) و الیاف مصنوعی (مانند نایلون ، اکریلیک و پلی استر) استفاده می شود. افزایش علاقه به مد پایدار (یا ‘مد سازگار با محیط زیست’) منجر به استفاده بیشتر از الیاف سازگار با محیط زیست ، مانند کنف شد. پارچه های مصنوعی با تکنولوژی بالا دارای ویژگی هایی مانند جذب رطوبت (به عنوان مثال ، Coolmax) ، مقاومت در برابر لکه (به عنوان مثال ، 303 High Tech Fabric Guard) ، حفظ یا دفع گرمای بدن و محافظت در برابر آتش ، سلاح (به عنوان مثال ، Kevlar) ، سرما ( به عنوان مثال ، Thinsulate) ، اشعه ماوراء بنفش (موج خورشیدی) و سایر خطرات. پارچه ها با طیف گسترده ای از اثرات از طریق رنگ آمیزی ، بافت ، چاپ و سایر مراحل تولید و تکمیل تولید می شوند. همراه با پیش بینی مد ، تولید کنندگان نساجی قبل از چرخه تولید پوشاک بسیار خوب کار می کنند تا پارچه هایی با رنگ ، بافت و سایر ویژگی هایی که تقاضای مصرف کننده را پیش بینی می کنند ، ایجاد کنند.

طراحی و ساخت مد

از نظر تاریخی ، تعداد بسیار کمی از طراحان مد تبدیل به طراحان معروف ‘نامی’ شده اند ، مانند کوکو شنل یا کالوین کلاین ، که مجموعه های معتبر مد روز ، اعم از کوتور یا prêt-port-porter (‘آماده پوشیدن’) ایجاد کرده اند. این طراحان در تنظیم روندهای مد تأثیرگذار هستند ، اما برخلاف تصور رایج ، سبک های جدیدی را دیکته نمی کنند. بلکه آنها سعی می کنند لباس هایی را طراحی کنند که تقاضای مصرف کننده را برآورده کند. اکثریت قریب به اتفاق طراحان ، به عنوان بخشی از تیم های طراحی ، ناشناس برای تولیدکنندگان کار می کنند و سبک های مد روز را برای لباس های قابل فروش برای مصرف کنندگان معمولی تطبیق می دهند. طراحان از طیف گسترده ای از منابع ، از جمله لباس های فیلم و تلویزیون ، سبک های خیابانی و لباس های ورزشی فعال الهام می گیرند.

برای اکثر طراحان ، روش های طراحی سنتی ، مانند طراحی روی کاغذ و کشیدن پارچه روی مانکن ، با تکنیک های طراحی به کمک رایانه تکمیل یا جایگزین شده است. اینها به طراحان اجازه می دهد تا به سرعت در طرح ، پارچه ، تزئینات و عناصر دیگر طرح پیشنهادی تغییر ایجاد کنند و به آنها این امکان را می دهند که تغییرات پیشنهادی را فوراً با همکاران – چه در اتاق بعدی و چه در قاره دیگر – به اشتراک بگذارند.

فقط تعداد کمی از طراحان و تولیدکنندگان پوشاک نوآورانه با مد بالا تولید می کنند. تعداد حتی کوچکتری (بیشتر در پاریس) باعث ایجاد مد بالا می شود. اکثر تولیدکنندگان پوشاک با قیمت متوسط ​​یا مقرون به صرفه تولید می کنند. برخی از شرکتها از امکانات تولیدی خود برای برخی یا تمام مراحل تولید استفاده می کنند ، اما اکثر آنها به شرکتهای تولید کننده یا پیمانکاران متعلق به یکدیگر برای تولید پوشاک با مشخصات شرکت مد متکی هستند. در زمینه پوشاک زنانه ، تولید کنندگان معمولاً سالانه چندین خط تولید (مجموعه) تولید می کنند ، که آنها را در مواقع از پیش تعیین شده سال به خرده فروشان تحویل می دهند. برخی از تولیدکنندگان ‘مد سریع’ کالاهای جدید را بیشتر و بیشتر تولید می کنند. یک تیم توسعه محصول کامل در برنامه ریزی خط و توسعه طرح ها مشارکت دارد. مصالح (پارچه ، روکش ، دکمه و …) باید تهیه و سفارش داده شود و نمونه هایی برای ارائه به خریداران خرده فروشی تهیه شود.

یک مرحله مهم در تولید پوشاک ، تبدیل طرح لباس به الگویی در اندازه های مختلف است. از آنجا که تناسب بدن انسان با افزایش یا کاهش وزن تغییر می کند ، الگوها را نمی توان به سادگی از یک الگوی اصلی به صورت یکنواخت بالا یا پایین آورد. الگوسازی به طور سنتی حرفه ای بسیار ماهر بود. در اوایل قرن 21 ، علیرغم نوآوری در برنامه نویسی رایانه ، طراحی در اندازه های بزرگتر برای هر شکل دشوار است. هر اندازه ای که باشد ، الگو – چه روی کاغذ کشیده شود و چه به صورت مجموعه ای از دستورالعمل های رایانه ای برنامه ریزی شده باشد – نحوه برش پارچه را به قطعاتی که برای ایجاد یک لباس به هم متصل می شوند ، تعیین می کند. برای همه به جز گران ترین لباس ها ، برش پارچه توسط چاقوهای هدایت شده توسط کامپیوتر یا لیزرهای با شدت بالا انجام می شود که می تواند لایه های زیادی از پارچه را به طور همزمان برش دهد.

مرحله بعدی تولید شامل مونتاژ لباس است. در اینجا نیز ، نوآوری تکنولوژیکی ، از جمله توسعه ماشین آلات با هدایت رایانه ، منجر به اتوماسیون برخی از مراحل مونتاژ پوشاک شد. با این وجود ، فرایند اساسی خیاطی همچنان کار فشرده ای دارد. این امر فشار غیرقابل تحملی را بر تولیدکنندگان پوشاک وارد می کند تا به دنبال محیط های کم دستمزد برای محل کارخانه های خود باشند ، جایی که اغلب مسائل ایمنی صنعتی و استثمار کارگران پیش می آید. صنعت مد در شهر نیویورک تحت کنترل مغازه های واقع در Lower East Side بود تا اینکه آتش سوزی کارخانه پیراهن سه گوش در سال 1911 منجر به اتحادیه بیشتر و تنظیم صنعت در ایالات متحده شد. در اواخر قرن بیستم ، چین بعنوان بزرگترین تولید کننده پوشاک در جهان به دلیل هزینه نیروی کار کم و نیروی کار بسیار منظم ظاهر شد.

لباسهای مونتاژ شده مراحل مختلفی را پشت سر می گذارند که در مجموع به عنوان ‘تکمیل’ شناخته می شوند. این شامل افزودن عناصر تزئینی (گلدوزی ، منجوق) است. دکمه ها و سوراخ های دکمه ای ، قلاب ها و چشم ها ، چفت و بست ها ، زیپ ها و سایر بست ها ؛ سجاف و دستبند ؛ برچسب های نام تجاری و برچسب های دیگر (اغلب از نظر قانونی لازم است) که محتوای فیبر ، دستورالعمل های لباسشویی و کشور سازنده را مشخص می کند. سپس لباس های تمام شده فشرده شده و برای حمل بسته بندی می شوند.

در بیشتر دوره های پس از جنگ جهانی دوم ، تجارت پارچه و پوشاک توسط کشورهای واردکننده که سهمیه ها و تعرفه ها را وضع می کردند ، کاملاً تنظیم می شد. این اقدامات حمایتی ، که درنظر گرفته می شد (در نهایت بدون موفقیت) مانع از حرکت تولید منسوجات و پوشاک از کشورهای پردرآمد به کشورهای کم دستمزد شد ، در دهه 1980 به تدریج کنار گذاشته شد. آنها با رویکرد تجارت آزاد ، تحت حمایت سازمان تجارت جهانی و سایر نهادهای نظارتی بین المللی جایگزین شدند که مزیت رقابتی کشورهای کم دستمزد را تشخیص می داد ، اما مزیتی را که در اختیار مصرف کنندگان در کشورهای ثروتمند قرار می گرفت از طریق در دسترس بودن پوشاک مقرون به صرفه ظهور حمل و نقل کانتینری و حمل و نقل هوایی نسبتاً ارزان نیز این امکان را ایجاد کرد که تولید حتی در فواصل جهانی نیز با شرایط بازار ارتباط تنگاتنگی داشته باشد.

اگرچه معمولاً از نظر تجارت و اهداف آماری بخشی از صنعت پوشاک محسوب نمی شود ، اما تولید و فروش لوازم جانبی مانند کفش و کیف دستی و لباس زیر با صنعت مد ارتباط نزدیکی دارد. همانند پوشاک ، تولید لوازم جانبی از کالاهای لوکس بسیار گران قیمت تا اقلام ارزان تولید انبوه متغیر است. مانند تولید پوشاک ، تولید لوازم جانبی نیز تمایل به جذب محیط های کم دستمزد دارد. تولیدکنندگان لوازم جانبی گران قیمت ، به ویژه کیف های دستی ، درگیر رقابت کالاهای تقلبی (‘knockoffs’) هستند ، که گاهی اوقات با استفاده از مواد پایین تر در کارخانه های مشابه کالاهای اصلی تولید می شوند. تجارت چنین کالاهای بدلی بر اساس موافقتنامه های مختلف بین المللی غیرقانونی است اما کنترل آن دشوار است. فروش سالانه صدها میلیون دلار برای تولیدکنندگان نام تجاری هزینه دارد.