تولیدات صنعت مد

مد یک عبارت زیبایی شناختی محبوب در یک زمان خاص و در یک زمینه خاص بخصوص در لباس، کفش، سبک زندگی، لوازم جانبی، آرایش، مدل مو و… است. که واژه ای متمایز و مورد حمایت صنعت است.
دنیای مد و لباس همچون دیگر حرفه ها و هنر ها معقوله ای است که همه روزه پیرامون خود و رسانه های دیداری، شنیداری، نوشتاری و شبکه های اجتماعی مطالب و اخبار زیادی می شنویم و میبینیم و چه بخواهیم و نخواهیم به طور غیر مستقیم هر روز با آنها سر و کار داریم و بخش قابل توجهی از زندگیمان را به خود اختصاص داده است.
کلیه تولیدات صنعت مد در چهار بخش خلاصه می شود که عبارتند از:

1. Haute Couture (دوخت سفارشی):

این واژه لغتی فرانسوی و کاملاً انحصاری می باشد. در این روش لباسها به صورت سفارشی و حرفه ای، با توجه به اندام شخص و اندازه گیری فردی طراحی و دوخت می شوند که این کار در خانه مد توسط تیمی توانمند از صنعتگران که هر یک دارای تخصصی خاص هستند برای مشتری با دست ساخته می شود و به جزییات و تزیینات آن توجه خاصی شده که برای این منظور از پارچه های گرانقیمت با کیفیت بالا و اکسسوری های مرغوب استفاده می شود و هزینه تمام شده آن با توجه به میزان متریالها و پول و مهارت اختصاص داده شده تخمین زده می شود.
چارلز فردریک ارث اولین فردی بود که به صورت تخصصی این اصطلاح (فشن سطح بالا یا اوت کوتور) را وارد دنیای مد کرد.

2. Ready to Wear (پوشاک آماده):

در این روش لباس ها با توجه به اندازه های استاندارد و با استفاده از سایز در کارخانه تولید می شود. پوشاک آماده در فضاهای مد و لباس جایگاه متفاوتی دارد، چرا که طراحان لباس طرح های خود را به صورت تمام شده و آماده پوشیدن به بازار ارائه میدهند و نمیتوان تغییری در آنها ایجاد کرد. با استفاده از تجهیزات کارخانه ای و تکنیک های ساخت سریعتر، میتوان از آن برای پایین نگه داشتن هزینه و تولید لباس انبوه به صورت صنعتی نام برد. این روش فقط مختص لباس نیست و گاهی برای مواردی چون کیف و برخی لوازم جانبی کاربرد دارد که به اختصار از آن RTW نام برده می شود.
Made to measure (آماده برای اندازه گیری) زیرمجموعه روش RTW بوده با این تفاوت که مشتری میتواند سایز خود را مشخص کرده و رنگ و نوع لباسش را انتخاب کند.
Made to order (آماده برای سفارش) زیرمجموعه روش RTW بوده اما با این تفاوت که خریدار میتواند لباس های خود را سفارشی تر تحویل بگیرد. جنس، رنگ و سایزبندی محصول بر اساس خواسته مشتری تولید می شود.

3. Contemporary (معاصر، پوشاک امروزی):

چیزهایی که امروزی هستند یا در همان زمان اتفاق می افتد به عنوان هنر معاصر اخیر یاد می شود. با افزایش تعداد مصرف کننده، تقاضا بیشتر شده و شباهت تفکرات و سلیقه ها خواهان خدمات باب میل هستند. این روش مختص هیچ کالای خاصی نیست ولی در عوض نتیجه تغییرات بزرگ فرهنگی و تغییر اساسی در تعادل قدرت بین مارک ها و مصرف کنندگان بوده و در حال رشد است.
این روش در سالهای اخیر رشد قابل توجهی گرفته که براساس روند مد پیش می روند اما جزء مد محسوب نمی شود و محبوبیتی خاص در بین عوام دارد، بر همین اساس مصرف کنندگان نیز خواهان پوششی متنوع با قیمت پایین اما به مد روز و قابل دسترس هستند و با طرز فکری که پشتوانه ظهور فرهنگ عام است، خواهان رشد آنند. در گذشته مد از بالا به پایین نفوذ میکرد و برند ها در صدر قرار داشتند اما امروزه اینترنت و رسانه های اجتماعی بستر خود را به مصرف کننده ها سپردند و به جوامع اجازه دادند تا حدود علایق و ارزشهای مشترک را شکل بدهند. به طوری که طرح های عام پسند نفوذ بیشتری برای ثبت مدل نسبت به یک مدل ثبت شده را دارد.

4. High Street (خیابان بلند یا مد خیابانی):

منظور از خیابان بلند، خیابان اصلی در یک شهر بوده که تمام مغازه ها، بانک ها و… در آن قرار داشتند، لباسهایی که در این مغازه ها وجود داشت بیانگر مد بود و شهروندان با همان لباس ها در جوامع تردد داشتند. که این امر باعث پیدایش اصطلاح مد خیابان بالا شد. این لباس ها با هدف تنوع و تولید انبوه توسط طراحان مد تولید شده و در اختیار مصرف کنندگان قرار می گرفت. این کلمه ریشه در انگلستان داشته و معنای واقعی کلمه مد خیابان بلند: تولید لباسهای انبوه برای مخاطبان با هدف مقرون به صرفه بودن می باشد، که این اصطلاح در خیابان بلند انگلستان شکل گرفت و شامل مارکهایی است که تولیدکنندگان با این هدف محصولات خود را به خریداران ارائه می کردند.

نویسنده: نادیا روشندل
کارشناس ارشد طراحی پارچه و لباس