تجمل پایدار: ریچارد مالون درباره تجارت صحبت می‌کند

ریچارد مالون، ستاره هفته مد لندن، درباره رویکرد خود نسبت به لوکس بودن پایدار، تغییر عادات مصرف کنندگان و آینده هفته‌های مد صحبت می‌کند. ​

طراح، ریچارد مالون، از پیروی از یک مسیر سنتی در مورد راه‌اندازی برچسب ناشناس خود امتناع می‌کند. او به سی و دو گفت: ” من سعی می‌کنم از مصرف زیاد و آشکار دوری کنم.” ایجاد کار برای این سیستم‌ها و حتی مصرف بیشتر به این شیوه، عمیقا غیر متداول است.”

همچنین داشتن اعتماد به نفس برای انجام کارها به روش خود به منظور کار بر روی یک مدل پایدارتر (‏”من تسلیم نمی‌شوم و چیز زیادی نمی‌گویم“)‏، دانش آموختگان سنت مارتینز مرکزی به خاطر تمرکز او بر روی پارچه‌های نوآورانه، با صرف زمان برای توسعه مواد خود از جمله از نخ‌هایی مانند اکوتیل ساخته‌شده از بطری‌های پلاستیکی زباله و تورهای ماهیگیری دور ریخته‌شده، مشهور هستند. او ادامه می‌دهد: ” من فکر می‌کنم توسعه پارچه‌های خودم بخش بزرگی از این است که من چگونه به چالش‌های بسیاری که با آن‌ها مواجه شده‌ام، پرداخته و فراتر از برچسب خودم نگاه می‌کنم، چگونه می‌توانم پارچه‌های پایدار جدیدی خلق کنم که طراحان و نام‌های تجاری دیگر بتوانند از آن استفاده کنند؟ ​

مصرف کنندگان در حال تغییر عادات خود هستند

مالون می‌گوید که کسب‌وکار خود را ۵۰ – ۵۰ بین مشتریان خصوصی و عمده فروشان تقسیم می‌کند، زیرا این کار به او استقلال بیشتری نسبت به روشی می‌دهد که او کلکسیون خود را تولید می‌کند تا اینکه برای مشتریان در طبقه فروشگاه تولید کند. من مالکیت خود را بر محصول حفظ کرده‌ام، اینکه چگونه فروخته می‌شود، کجا فروخته می‌شود و چگونه تولید می‌شود. من درگیر شرایط مخرب بسیاری از فروشگاه‌ها و خرده فروشان آنلاین نیستم.”

این رابطه نزدیک با مشتریان خصوصی او، بینش بسیار ارزشمندی را در مورد این که چگونه زنان مدرنی که با برچسب او در ارتباط هستند، در حال خرید هستند، به مالون می‌دهد. ” مشتریان خصوصی احساس اعتبار و واقعی بودن بیشتری می‌کنند، این باعث می‌شود که شما در مورد مشتری و جو فرهنگی خرید مد یاد بگیرید، که خرده فروشان بزرگ همیشه آن را نادیده می‌گیرند.” و عادات آن‌ها سریع‌تر از آن چیزی که خریداران و خرده فروشان می‌توانند حفظ کنند در حال تغییر است. ​

من احساس می‌کنم که مصرف کنندگان قطعا جلوتر از این بازی هستند. به نظر می‌رسد این مشتری که درآمد بیشتری دارد و واقعا در فرهنگ غرق شده‌است فراموش کرده‌است که ۳۰، یا شاید ۴۰ سال است که لباس خریداری می‌کند. آن‌ها درک می‌کنند که یک کت خوب چه شکلی است، چه هیجان‌انگیز است و چه چیزی قبلا دیده‌اند.” او می‌گوید که بسیاری از زنانی که او با آن‌ها کار می‌کند، به آرشیو خود می‌روند و یک طراح قدیمی را به جای خرید یک لباس جدید در کمد لباس خود انتخاب می‌کنند. ​

وقتی برای مشتریان خصوصی کار می‌کنم، همیشه می‌توانید از فصل‌های گذشته سفارش دهید، بنابراین هیچ چیز واقعا دست‌نیافتنی نیست. اگر شما یک کت را از فصل‌های گذشته ببینید و فکر کنید “من واقعا آرزو می‌کنم که آن کت را خریده بودم“، این می‌تواند اتفاق بیفتد.”

کسب و کاره‌ای بزرگ باید مسئولیت بیشتری بر عهده بگیرند

​​​​​​​​

مالون درباره ناامیدی خود می‌گوید که اغلب طراحان جوان و در حال ظهور به جای شرکت‌های بزرگ یا حتی دولت، به خاطر زمان صرف شده‌برای تحقیق و منابع مورد نیاز برای شخم زدن در نوآوری، پرچمدار مد پایدار هستند. ” [‏ برنده‌ای بزرگ ]‏ میلیون ها دلار در اختیار دارند. آن‌ها می‌توانند آن را در طراحان سرمایه‌گذاری کنند و به آن‌ها در ساخت محصولاتی که برای محیط‌زیست بسیار بهتر هستند، کمک کنند.”

و به نظر او، بخش لوکس هنوز هم در حال پایدارتر شدن نیست.

​​​​​​​

او گفت: ” آن‌ها به جایی که پول است می‌روند.به مدل‌های کسب‌وکار آسیب می‌رساند.به چند وسیله: کار ارزان؛ کلاه برداری influencer.برای انسان مضر است.یه قسمتی از اون وجود داره انسان بودن که ما آن را دوست داریم.”

​​​​​​​​

او بر این باور است که اکنون زمان آن است که مد در مورد نحوه انجام کارها تجدید نظر کند. ” برای من گیج‌کننده است که صنعت لباس‌های آماده مدرن همان طور که می‌دانیم برای تقریبا صد سال وجود داشته‌است و همه دقیقا همان مدل را به کار می‌برند. کسب و کار من بر پایه کسب سود از مردم نیست. این یک مدل جدید مبتنی بر پژوهش و پیشبرد ایده‌ها با این امید است که کسب و کاره‌ای بزرگ‌تر برخی از تحقیقات و فرایندهای من را اتخاذ کنند و بدانند که با یک تفکر و پژوهش کاربردی هوشمندانه چه کاری را می توان انجام داد.”

آینده برای مد روز هست؟ ​

نظر مالون در مورد هفته مد این است که این کار نخبه‌گرا است، و تعداد زیادی از آن‌ها وجود دارند؛ مردان و زنان باید با هم ترکیب شوند، و اعلامیه اخیر سوئد مبنی بر لغو هفته مد استکهلم در آگوست امسال به منظور پایدارتر شدن، شاید چیز بدی نباشد. ​

با هفته‌های مد کوچک‌تر، من لزوما این نکته را درک نمی‌کنم، چون آن‌ها پوشش بین‌المللی یا خریداران بین‌المللی دریافت نمی‌کنند. آن‌ها به مردم پول می‌دهند که بروند و این یک مشکل دیگر است: به عنوان یک طراح، شما دیگر هیچ منتقد ندارید. هیچ منتقد مدگرایی حق ندارد هرچه می‌خواهد بگوید؛ کار آن‌ها تقریبا به نوعی زاید است. شما تقریبا فقط به کسی نیاز دارید که همه چیز را به برق بزند.”

بنابراین در فرهنگی که پول می‌تواند یک برچسب مد و بررسی‌های مثبت برای شما بخرد، او چه توصیه‌ای برای یک طراح جدید دارد که می‌خواهد به شیوه‌ای پایدار کار کند؟ ​

وقت بگذارید و کارها را به شکلی متفاوت انجام دهید. ” فصل‌ها واقعا خود را به پایداری قرض نمی‌دهند.”

​