تاثیرگذارترین روند مد، دهه به دهه

وقتی به آن فکر می کنید، در طول تاریخ بشر، 100 سال زمان زیادی نیست. اما در طول تاریخ مد، تفاوت بین تلاش برای دور زدن با کمربند و دامن بلند تا مچ پا و شلوارهای کتانی نایک و کفش‌های کتانی Vans است که ممکن است در این لحظه بپوشید.
در سال‌های اخیر، تغییرات عمده‌ای در فناوری، سیاست، فرهنگ و هنجارهای اجتماعی رخ داده است – و مد آن را در چرخه همیشه در حال تغییر روندها منعکس کرده است. از سکوهای بلند دهه 70 تا بیکینی های کمر بلند دهه 40، ما شاهد بسیاری از محبوب ترین ظاهرهای دهه های گذشته هستیم که امروزه الهام بخش طراحان هستند.

در زیر، نگاهی به تاثیرگذارترین روندها از دهه 1900 تا امروز بیندازید (و ببینید که هنوز در نظر دارید کدام را بپوشید).

دهه 1900: کرست S-Bend

دوره ادواردین شاهد معرفی کرست «S-bend» یا «سلامتی» بود، سبکی که وضعیت بدن پوشنده را تغییر می‌داد و (شوکر) سالم‌تر از مدل‌های قبلی خود نبود. در اواخر دهه، مد به سمت کمربندها و دور از شبح های چشمگیر ساعت شنی که برای دهه ها مورد تقاضای زنان بود، تغییر کرد. پوشاک اوقات فراغت نیز معرفی شد، با گزینه‌هایی مانند کت و شلوار، دامن‌های بلند و ژاکت‌های پشمی که بخشی از کمد لباس‌های زنانه شد.

دهه 1910: دامن هابل

 

در نهایت، خطوط سجاف اندکی از قوزک پا عبور کردند و راه رفتن را کمتر به یک کار طاقت فرسا تبدیل کردند – متأسفانه، این با گرایش به دامن‌های هوبل مصادف شد، سبکی که توسط طراح پل پوآره که از مچ پا باریک بود و گاهی تا زیر زانو باند می‌شد، رایج شد. تحرک زنان را محدود می کند و گاه منجر به آسیب می شود. در حالی که این مد برای مدت طولانی باقی نمانده بود، کت‌های گردگیر و چکمه‌های توری آن دوران در مد امروزی تکرار می‌شوند.

دهه 1920: سبک فلپر

 

مجموعه‌های فلپر فوراً به‌عنوان ظاهر دهه 1920 شناخته می‌شوند، و به راحتی می‌توان دلیل آن را فهمید: با کمرهای رها شده، طرح‌های مهره‌های آراسته و اکسسوری‌های پردار، روندهای عصر جذابیت ماندگاری دارند. با این حال، تأثیرگذارترین سبک ممکن است سبک ظریف تری بوده باشد. به گزارش دیکشنری تاریخ مد، در این دهه بود که کوکو شانل لباس مشکی کوچک را معرفی کرد: ‘این لباس سادگی و ظرافت را ارائه می کرد و به جای اینکه رنگی باشد با خدمتکاران یا بیوه ها، مشکی شیک شد.’

دهه 1930: لباس های برش تعصب

 

در حالی که مردم آمریکا از رکود بزرگ به خود می پیچیدند، صفحه نقره ای به محل خوش آمدگویی برای فرار تبدیل شد. در آنجا، نمادهای فیلم مانند بت دیویس، ژان هارلو و جوآن کرافورد با لباس های مجلسی پر زرق و برق و کت و شلوارهای دامن دوخت خیره شدند. این شبح بلند و لاغر بود، تا حدی به لطف محبوبیت برش مادلین ویونت، تکنیکی که به پارچه اجازه می دهد تا روی بدن بپوشد.

دهه 1940: بیکینی

 

یکی از پیامدهای کمتر قابل پیش بینی زمان جنگ، محبوبیت روزافزون لباس شنای دو تکه بود که در نتیجه جیره بندی پارچه توسط دولت ایالات متحده در سال 1943 اجرا شد. سه سال بعد، طراح فرانسوی لوئیس رارد بیکینی را که امروز می شناسیم معرفی کرد و نام آن را گذاشت. پس از محل آزمایش‌های هسته‌ای آمریکا و جرات بریدن آن از زیر ناف – سبکی که تا دهه‌ها بعد بدون درجاتی از اعتراض عمومی به طور کامل مورد استقبال قرار نمی‌گرفت.

دهه 1950: ‘نگاه جدید’

 

در سال 1947، کریستین دیور شبح ‘نگاه جدید’ را معرفی کرد که دهه آینده را شکل می داد: با کمر زنبوری، نیم تنه ساختار یافته و دامن لایه لایه تافته حجیم، نقطه مقابل مهار دوران جنگ بود. حتی لباس‌های سبک‌تر که در نهایت در میان زنان طبقه متوسط ​​رایج شد، بسیاری از این زنانگی برجسته را حفظ کردند: لباس‌های کمردار، دامن‌های نیمه ساق پا و ست‌های ژاکت.

دهه 1960: دامن کوتاه

 

Hemlines در دهه 60 همیشه به سمت شمال خزید، و نقطه صفر برای این تغییر، بوتیک مارک مری کوانت در لندن، بازار بود. او بعداً به نیویورک تایمز گفت: ‘اگر آنها را به اندازه کافی کوتاه نمی کردم، دختران چلسی که پاهای فوق العاده ای داشتند، قیچی را بیرون می آوردند و دامن ها را کوتاه می کردند.’ در آن زمان، آنها بحث برانگیز بودند، اما به وضوح، مخالفان در نهایت مغلوب شدند. علاوه بر این، دو رنگ از محبوب‌ترین رنگ‌های عصر فضا – به طور مناسب – سفید و نقره‌ای بودند، دو گرایش رنگی که نتیجه پیشرفت‌های فناوری پارچه بودند. به عنوان مثال، به گفته مورخ والری گیوم، رنگ سفید نوری امضای آندره کورژ، به عنوان مثال، با معرفی یک سفید کننده جدید در اواخر دهه 60 فعال شد.

دهه 1970: پاشنه های پلت فرم

 

در دهه 70 شلوار جین گشادتر شد، پاشنه بلندتر شد و پارچه‌های مصنوعی فروشگاه‌های مد را پر کردند. در نیویورک، گروه هالستون متشکل از دختران باحال ساکن در استودیو 54، ترندهای دیسکو مانند تاپ هالتر لورکس و شلوارهای پالازو را به جریان اصلی آورد، در حالی که در آن سوی اقیانوس اطلس، صحنه پانک به رهبری ویوین وست وود و مالکوم مک لارن در حال رونق بود. تی شرت و تارتان با سنجاق ایمنی.

دهه 1980: ساق پا

 

اگر یک مورد وجود داشته باشد که در دهه 80 به اندازه امروز همه جا وجود داشت، آن شلوار استرچ است. در کنار شوق ایروبیک در دهه، اسپندکس به یک روند مد با حسن نیت تبدیل شد – اگرچه در آن زمان، آنها را با گرم کننده های پا، گرمکن های روی شانه و/یا اسکرانچی می پوشیدند. برای زنان حرفه‌ای‌تر، کت و شلوار پاور شانه‌های گشاد به یکی از لوازم اداری تبدیل شد – و دلیل خوبی هم داشت. همانطور که مورخ بانی انگلیش در تاریخ فرهنگی مد در قرن های 20 و 21 می نویسد، ‘زنان در مشاغل حرفه ای از مد به عنوان یک زبان سیاسی برای نشان دادن انتظارات خود از قدرت و موقعیت در ساختارهای مدیریتی شرکت های بزرگ استفاده می کردند.’ اگر قرار بود سقف شیشه ای را بشکنید، ممکن است از بالشتک های شانه ای استفاده کنید.

دهه 1990: مینیمالیسم

 

فرهنگ جوان محور دهه ‘Smells Like Teen Spirit’ زمین حاصلخیز برای گرانج بود، همانطور که پس از مجموعه پیشگامانه S/S 93 Marc Jacobs برای Perry Ellis انجام شد. نوجوانان و 20 ساله‌ها شلوارهای گشاد و طرح‌های گل‌دار را در آغوش می‌گیرند – و هنوز هم، امروز آنها را در فروشگاه‌های قدیمی می‌فروشند. در جاهای دیگر، مینیمالیسم به خبر بزرگی در مد تبدیل شد، با لباس‌های اسلیپ، پارچه‌های شفاف و پالت سیاه، خاکستری و سفید که بر باند فرودگاه حکمرانی می‌کرد. در نهایت، نفوذ هیپ هاپ به جریان اصلی گسترش یافت، و نسل MTV از چهره هایی کپی کرد که در هنرمندانی مانند TLC، Aaliyah و Salt-N-Pepa مشاهده کردند.

دهه 2000: لباس ورزشی

آه بله، دهه لباس ورزشی. دو قطعه مخمل Juicy Couture که مورد علاقه افرادی مانند جنیفر لوپز، پاریس هیلتون و بریتنی اسپیرز است، در حال حاضر یک آیتم نوستالژیک است که برخی از افراد مشهور – بدون ذکر نام تجاری – در تلاش برای بازگرداندن آن هستند. تی‌شرت‌های گرافیکی (‘تیم آنیستون’ در مقابل ‘تیم جولی، هر کسی؟)، لباس‌های میانی برهنه و کیف‌های لوگوی سنگین آن نیز بر همه چیز حاکم بودند. (امید است که روند کلاه کامیونداران در سال 2004 ثابت بماند. اگرچه، برخی افراد مشهور در تلاش برای احیای آن هستند.)

دهه 2010: ورزش

با پشت سر گذاشتن شش سال و نیم دهه، ما در پیش‌بینی‌های خود احساس امنیت می‌کنیم که کدام روند در طول زمان بیشتر دوام خواهد آورد. شلوار جین اسکینی در این دهه پس از اینکه به تدریج به جریان اصلی راه پیدا کرد، خودش را پیدا کرد، و با وجود مقالات بی‌پایانی که خبر مرگ آنها را می‌داد، احتمالاً به این زودی‌ها به جایی نخواهند رسید. همین امر در مورد ورزش‌های ورزشی نیز صدق می‌کند (و تا حدی کوتاه‌تر، پسر عموی زودگذرتر است، normcore): اکنون که لذت راه رفتن با کفش‌های کتانی، تی و هودی در تمام روز را تجربه کرده‌ایم، در حالی که هنوز هم شیک به نظر می‌رسیدیم، چه کسی دوست دارد به عقب برگردد. ?